Πρόγραμμα “Φεστιβάλ Θεατρικές Συνθέσεις IV 2014-2015”

Το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Βeton7 διοργανώνει το φεστιβάλ με τίτλο “Θεατρικές Συνθέσεις” με βάση ένα θεατρολογικό άξονα κάθε χρόνο, δίνοντας την δυνατότητα σε θεατρικές ομάδες και μεμονωμένους καλλιτέχνες οι οποίοι υπέβαλλαν πρόταση και επιλέχθηκαν, να παρουσιάσουν την δουλειά τους με βάση μια συγκεκριμένη θεματική του Beton7.
Ο τέταρτος χρόνος των “Θεατρικών Συνθέσεων”(2014-2015) του Beton7 είναι αφιερωμένος στους δυο Γάλλους δραματουργούς του 17ου αιώνα τον Ρακίνα (1639-1699) και στον Μολιέρο (1622-1673). Στόχος είναι να αναδειχθεί με σύγχρονο τρόπο η σκηνική προσέγγιση, ο ποιητικός λόγος και η βαθιά υπαρξιακή αγωνία που υπάρχει στα κείμενα των Ρακίνα – Μολιέρου, αντίδοτο στον άνυδρο πνευματικά σημερινό κόσμο.

Ο Ρακίνας βαθιά προσηλωμένος στη δύναμη του θεού και ο Μολιέρος με τη σαρκαστική αντικομφορμιστική γραφή του υπομένοντας τις επιθέσεις των θεοσεβών, συνιστούν τους δυο μεγάλους πυλώνες του κλασικισμού που δίνουν τη δυνατότητα για κατάδυση στα Υλικά της τέχνης του ηθοποιού, αλλά παράλληλα υπηρετούν το δόγμα ότι ‘’Η τέχνη πρέπει να τέρπει’’. Ο Ρακίνας εμπνεύστηκε από την αρχαία ελληνική τραγωδία (Σοφοκλής –Ευριπίδης) και την λατινική δραματολογία (Σενέκας- Οβίδιος – Βιργίλιος) σε μια ατμόσφαιρα μυστικιστικού πεσιμισμού εμποτισμένη από τη φιλοσοφία του Πασκάλ.
Ο Μολιέρος μέγας σαρκαστής και ανατόμος της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ασκώντας ανελέητη κριτική στα ήθη της εποχής του οδηγεί την κωμωδία σε ύφος και περιεχόμενο ισάξια με την τραγωδία.

Οι παραστάσεις αναλυτικά:

“Πολύ αργά, Φαίδρα” | 3, 4, 10, 11, 17, 18, 25 Δεκεμβρίου 2014 & 1 Ιανουαρίου 2015

Τι δηλητήριο σκοτεινό έχει σκορπίσει ο έρωτας… Δυο γυναίκες στη σκηνή, με την ανάμνηση του Ιππόλυτου και την απειλή του Θησέα. Η Φαίδρα, θύτης και θύμα. Η Οινώνη, σύντροφος και συνομιλητής. Υλικά αυτοκτονίας. Ξίφος, δηλητήρια. Ποιες είναι αυτές οι δυο γυναίκες που ο λαβύρινθος του πάθους θα τις καταπιεί;

Στην παράσταση που δημιουργούν η Μαριτίνα Πάσσαρη και η Εύρη Σωφρονιάδου, η Φαίδρα του Ρακίνα διασταυρώνεται και με άλλες εκδοχές του μύθου, στον Οβίδιο, τον Ευριπίδη, τον Σενέκα ή τη Σάρα Κέην. Καθώς η ποίηση του λόγου συγκρούεται με τις συμπεριφορές του πάθους, η σιωπή της λογικής διαρρηγνύεται και η ομολογία του έρωτα θα οδηγήσει στο θάνατο.

Δραματουργία, Σκηνοθεσία
Κοστούμια, Χώρος, Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη Ήχοι
Μουσική Επιμέλεια: Κώστας Σουρβάνος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αναστασία Τζέλλου
Ερμηνεία: Μαριτίνα Πάσσαρη, Εύρη Σωφρονιάδου

“ΒΕΡΕΝΙΚΗ” | 7, 8, 14, 15, 21, 22, 28, 29 Ιανουάριου 2015

Ο Jean Racine (1639-1699), ένας από τους μεγαλύτερους γάλλους δραματουργούς, ισορροπώντας επικίνδυνα ανάμεσα στις αυλικές σκευωρίες και τον ακαδημαϊκό συντηρητισμό του 17ου αιώνα, υποβάλλει πίσω από την περίτεχνη έκφρασή του σκοτεινά και άρρωστα πάθη, προαναγγέλλοντας με τρόπο μοναδικό τα εσωτερικά αδιέξοδα της σύγχρονης δραματουργίας.

Η Βερενίκη, ο Τίτος και ο Αντίοχος είναι πρόσωπα υπαρκτά. Ο έρωτας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτου και της Ιουδαίας βασίλισσας Βερενίκης (70-80 μ.Χ.) αναφέρεται σε ιστορικά κείμενα. Ο Racine, όμως, χειρίστηκε τα περιστατικά με μεγάλη ελευθερία και έγραψε ένα μοναδικό έργο στην παγκόσμια λογοτεχνία που παρουσιάζει στη σκηνή τρία τραγικά πρόσωπα.

Πολύ κοντά στη χρονική στιγμή που στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία η ανθρώπινη φύση αρχίζει να παρουσιάζεται όπως ακριβώς πρέπει να είναι- ελεύθερη, στο μεταίχμιο αυτό μια ισχυρής κοινωνικής αλλαγής, συνθέτει ο Ρακίνας τη Βερενίκη του, φτιαγμένη απ’ αυτά τα υλικά των πραγματικών ανθρώπων, όπως σε μια καθημερινή απλή ανυπεράσπιστη ερωτική ιστορία. Ήρωες που φαινομενικά κινούνται από μια κοσμική επιταγή, στην ουσία έχουν τη δυνατότητα να πράξουν χωρίς το δίκανο ενός από μηχανής θεού. Είναι ικανοί λοιπόν να αποφασίσουν για τις ζωές τους; Μήπως η ύπαρξη ενός «κηδεμόνα» είναι μέχρι σήμερα το καλύτερο άλλοθι για την αδράνειά μας;

Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία: Μαρία Ξανθοπουλίδου
Σκηνικά- Κοστούμια: Κατερίνα Ζουράρη
Κίνηση: Μαριέλα Νέστορα
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Θεατρολόγος: Καλλιόπη Ταράση
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χαρίτα Αρβανίτη
Βοηθός Παραγωγής: Ζωή Μυλωνά
Φωτογράφιση- Βίντεο Παράστασης: Θάνος Ψυχογυιός
Παίζουν (αλφαβητικά): Δημήτρης Παπαδάτος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Δάφνη Σκρουμπέλου

Μια απλή ανυπεράσπιστη ερωτική ιστορία. Αν και είμαστε ελεύθεροι πόσο ικανοί και αποφασισμένοι είμαστε να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές μας; Το έργο, η παράσταση, οι συντελεστές και το κοινό πρέπει κάποτε να αποφασίσουν.

“Ταρτούφος” | 4, 5, 11, 12, 18, 19, 25, 26 Φεβρουαρίου 2015

Τι είναι αυτό που καθορίζει τα πράγματα; Yπάρχει διαφορά μεταξύ ουσίας και ύπαρξης; Αναπάντητα ερωτήματα. Αμέτρητα. Ποια η ρίζα τους; Υπάρχουν απαντήσεις για όλα; Aς πούμε, η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Αφού το σκοτάδι θεωρείται πιο τρομακτικό γιατί κάποιοι άνθρωποι φοβούνται και το φως; Πότε βρίσκουμε την αλήθεια; Όταν εμφανιστεί μπροστά μας; Ή είναι πάντα εκεί και τη βλέπουμε όταν είμαστε έτοιμοι;

Σκηνοθεσία: Χρύσα Κλούβα – Αγνή Χιώτη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Μερκουριάδου
Μουσική /Μουσική επιμέλεια: Aναστασία Μανιάτη
Σκηνικά /Κοστούμια: Eλένη Τσακιλτζή
Βίντεο -Trailer / Δημιουργικό Αφίσας: Λουκάς Ζιάρας
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Νατάσσα Μακρογιαννέλη
Ερμηνεύουν: Δημήτρης Αθανασίου, Ιουλία Καλογρίδη, Ιωάννα Μερκουριάδου, Ειρήνη Μπατή, Εβελίνα Παγκράτη, Γιάννης Παπαθανασίου, Κώστας Πιπερίδης, Xάρης Χιώτης.

“Τελευταίο φαγοπότι με τον Διάβολο” | 4, 5, 11, 12, 18, 19, 25, 26 Φεβρουαρίου 2015

Ο Δον Ζουάν, ο αιώνιος δούλος του έρωτα, ενώπιον λαϊκού δικαστηρίου, προσπαθεί να σαγηνεύσει τους δύο απόκοσμους κατήγορούς του: τον Θεό και τον Διάολο. Η διάσημη κωμωδία του Μολιέρου διασκευάζεται με αφορμή την επιστολή που στα 1968 ο πρίγκιπας Μιχαήλ στέλνει στον Δημήτρη Χορν για να του αποδείξει πως ο Δον Ζουάν είναι κορυφαίο έργο απαράμιλλης γοητείας.

Σύλληψη, σκηνοθεσία: Λύσανδρος Σπετσιέρης
Παίζουν: Τέτη Λουράκη, Κώστας Καγκαρίζος
Ψηφιακός χώρος: Νίκος Παπαδόπουλος

“Σχολείο γυναικών” | 4, 5, 11, 12, 18, 19, 25, 26 Μαρτίου 2015

Μια περιπλάνηση στην εκπαίδευση των κοριτσιών μέσα από τον Μολιέρο, Ζαν-Ζακ Ρουσσώ αλλά και τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ.

Σκηνοθεσία-δραματουργική επεξεργασία: Πέρης Μιχαηλίδης
Παίζουν: Λίνα Καλπαζίδου, Πέρης Μιχαηλίδης

“BRITTANICUS” | 1, 2, 8, 15, 16, 22, 23, 29 Απριλίου 2015

Ο αυτοκράτορας Νέρωνας βρίσκεται σε μία πυρετώδη ψυχολογική κατάσταση. Προκαλεί αλλεπάλληλα πολιτικά και προσωπικά σκάνδαλα. ‘Οταν, όμως, προσπαθεί να αποπλανήσει την κοπέλα του ετεροθαλή αδερφού του Brittanicus, η Αγριππίνα, μητέρα του Νέρωνα, βάζει απαρέγκλιτα εμπόδια και έτσι προκύπτει ένα χάος από συγκρούσεις εξουσίας και δολοπλοκιών. Ενώ όλα παρακολουθούνται και σχολιάζονται από τον κίτρινο τύπο της εποχής.

Η σκηνοθέτις Αναατασία Κουμίδου, μετά το έργο CAPO D” ISTRIA, σκηνοθετεί στην σκηνή του Beton7, το δεύτερο της πολιτικό θρίλερ, Brittanicus. Ένα έργο με οπερατικά πάθη, σε μια αριστοτεχνική ,
Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Αναστασία Κουμίδου
Σκηνικό χώρος- installation: Ανδρέας Σκούρτης
Πρωτότυπη μουσική: Αντριάννα Μίνου
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Ερμηνεύουν:
Αγριππίνα: Έβρη Σωφρονιάδου
Τζούνια: η Ερατώ Πίσση
Συμμετέχει ο αρχαιολόγος Κώστας Πασχαλίδης

“Νο, no, no” | 4, 5, 11, 12, 18, 19, 25, 26 Μαΐου 2015

Ξεκινώντας από γράμματα του Μολιέρου και του Ρακίνα προς τους εκάστοτε προστάτες τους και περνώντας εν συνεχεία σε πέντε έργα (Μισάνθρωπος, Δον Ζουάν, Σχολείο Γυναικών, Βερενίκη και Φαίδρα) μια ηθοποιός (Μαρία Αποστολακέα) και μια κουκλοπαίχτρια (Αννέτα Στεφανοπούλου), υπό τους ήχους πρωτότυπης μουσικής εξερευνούν την έννοια της ελευθερίας και τα όριά της.

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Μαρία Αποστολακέα- Αννέτα Στεφανοπούλου
Μουσική: Les Raisins de la Colère
Ερμηνεύουν: Μαρία Αποστολακέα, Αννέτα Στεφανοπούλου

“Σαν…Δον Ζουάν” | 6, 7, 13, 14, 20, 21, 27, 28 Μαΐου 2015

O Δον Ζουάν σήμερα. Μονολογεί για την χαρά της ηδονής και της ελευθερίας χρησιμοποιώντας κείμενα από τον «Μεγάλο Ανατολικό» του Α. Εμπειρίκου και από τα «Απομνημονεύματα» του Casanova. Υπόσχεται, προδίδει ξεγελά, υπεκφεύγει. Γι’ αυτόν οι φραγμοί υπάρχουν μόνο για να τους σπάσει, οι κανόνες για να τους παραβεί. Έλκεται από την καταστροφή, αυτοπαγιδεύεται. Γύρω του ένας ασφυκτικός κλοιός από οφειλές, ακυρώσεις, αμφισβητήσεις από το περιβάλλον. Οι καταχρήσεις, το τέλος. Σαν τον Δον Ζουάν!

Σκηνοθεσία: Ανατολή Αθανασιάδου
Διασκευή κειμένου: Μαρία Τσιμά
Σκηνικά / κοστούμια: Δανάη Ελευσινιώτη
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Βασίλης Γιαννιώσης, Χρήστος Καπενής, Αριάδνη Μιχαηλάρη, Μάρω Ρίζου, Μαίρη Χάγια

“O Μισάνθρωπος” | 6, 7, 13, 14, 20, 21, 27, 28 Μαΐου 2015

Ε, κι ώρες ώρες μού ‘ρχεται, θέλω να φύγω πέρα, Σε μια ερημιά, κι ανθρώπινο να μη μυρίζω αέρα. Ο Μισάνθρωπος δεν μπορεί να δεχθεί τον κόσμο έτσι όπως είναι. Η στάση των ανθρώπων τον μελαγχολεί βαθιά και τον οργίζει. Η ειλικρίνεια του τον οδηγεί σε σύγκρουση μαζί τους. Φλερτάρει με το απόλυτο και εγκαταλείπει την κοινωνία για να περιπλανηθεί σε μια no man’s land. Τι οδηγεί έναν άνθρωπο μακριά από τους ανθρώπους; Το μίσος για τον άνθρωπο ή η απόλυτη αγάπη για αυτό που θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος;

Οκτώ ηθοποιοί εξαντλούν τα όρια της αγάπης και του μίσους σε μια περιπλάνηση-παρτιτούρα που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία.
Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Δραματουργική επεξεργασία: Ειρήνη Αναγνωστοπούλου, Παναγιώτης Κλίνης
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Κλίνης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Χανδρά
Κίνηση: Καλλιόπη Σίμου Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη
Κοστούμια: Έλενα Κύρου
Ερμηνεύουν: Ειρήνη Αναγνωστοπούλου, Λεμονιά Γιανναρίδου, Δάφνη Καφετζή, Παναγιώτης Κλίνης, Μιχάλης Κοιλάκος, Νίκος Κρίκας, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Μιχάλης Χατζηνικολιδάκης

“Jean RACINE: PheBeAn, Μόνο μου σφάλμα… η αμέτρητη αγάπη” | 1, 2, 8, 9, 15, 16, 22, 23 Ιουνίου 2015

Μουσικό θέατρο για δύο φωνές, ηθοποιό, δύο εκτελεστές, και μαγνητοταινία, βασισμένο στις τραγωδίες του Ρακίνα «Ανδρομάχη», «Βερενίκη», «Φαίδρα».
Μια τραγωδία δεν χρειάζεται να έχει αίμα και θάνατο. Είναι αρκετό να είναι γεμάτη με εκείνη τη μεγαλειώδη λύπη που είναι η ηδονή της τραγωδίας.

Σχεδόν σκοτάδι -τα πάθη μου τολμήσανε να βγούν και ν’ απλωθούνε, Phe -δεν ήξερες τους νόμους, όταν πρώτη φορά σου είπα σε «λατρεύω», Be -Αδύνατο η συγγνώμη μου τώρα να με γλιτώσει; An
Τα ανθρώπινα πάθη δημιουργούν ενοχές και καμιά μετάνοια, έστω κι αν εκδηλωθεί, δεν τα λυτρώνει.
Το ερωτικό αυτό δόγμα του Ρακίνα ενσαρκώνουν οι Phedre-Berenice-Andromaque, και οι ερινύες εμφανίζουν τα αληθινά τους πρόσωπα στον εξουσιαστικό έρωτα, στις εσωτερικές συγκρούσεις, στα μαιανδρικά πάθη.
Λόγος, μουσική και εικόνα συνυπάρχουν και μιλούν για τον έρωτα, την επιθυμία και την απαγόρευση. Ενοχές, φόβοι, υπερβάσεις, προσωπικά διλήμματα, κοινωνικές επιταγές. Ταχύτητα ήχου-πυκνότητα στίχου, εκφραστική λιτότητα-κομψά σπαράγματα πεζών ήχων, εμμονικό μοτίβο-γεωμετρική πλοκή, ευθύτητα στην έκφραση των αισθημάτων-σκληρές διαφωνίες και κραυγαλέες παύσεις, ηχητική τραχύτητα-ποιητική ευλυγισία.

Μουσικό θέατρο, μια εναλλακτική μορφή όπερας, στην οποία ο λόγος και η θεατρική πράξη συνδέονται άρρηκτα και ισότιμα με την μουσική.

Κείμενο – διασκευή: Μαρία Κουλούρη
Ηθοποιός, σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου
Μουσική σύνθεση, σχεδιασμός ήχου: Άννα Μουζάκη

“Φαίδρα” | Ομάδα: Les Vagues | 3, 4, 10, 11, 17, 18, 24, 25 Ιουνίου 2015

Στη σκηνή, μόνες η Φαίδρα και η Οινώνη, η έμπιστη, δεμένες μέχρι την αιωνιότητα, ξαναζούν στο διηνεκές την τραγωδία τους, μόνες, αλληλέγγυες… Μία πιο σύντομη Φαίδρα, με δύο γυναίκες που μπορεί να είναι ήδη νεκρές και έρχονται να ξαναζήσουν ή να θυμηθούν την ιστορία αυτού του άδοξου έρωτα. Δύο γυναίκες που πεθαίνουν από τη δίψα, που τα χείλη τους καίνε από την απουσία ερωτικών φιλιών. Μία Φαίδρα, που ξεπηδάει μέσα από τους νεκρούς, για να πει τον έρωτά της για τον Ιππόλυτο. Παντού και πάντα ο έρωτας και ο θάνατος.

Η παράσταση θα είναι δίγλωσση: ελληνικά και γαλλικά.

Σκηνοθεσία: Esther André Gonzalez.
Ομάδα Les Vagues: Άννα Αναστασιάδου, Χρυσούλα Ζαχαριάδη, Ευαγγελία Καμπερίδου, Όλγα Κωνσταντοπούλου, Βιβή Σμέτη